Emanuel Kania, ur. 26 marca 1827 w Uszycach na Opolszczyźnie, zm. 16 marca 1887 w Warszawie - polski kompozytor, pianista, organista i krytyk muzyczny. Jako pianista koncertował w wielu miastach Polski i za granicą. Był również pedagogiem gry fortepianowej. Kształcił się we Wrocławiu w Carla Schnabla, wrocławskiego pianisty i budowniczego fortepianów. Pracował także jako organista we wrocławskim kościele św. Macieja, gdzie dziś znajduje się poświęcona Emanuelowi Kani tablica pamiątkowa.

W 1853 osiadł w Warszawie, od 1869 został profesorem Instytutu Muzycznego. Był znanym krytykiem i recenzentem muzycznym, znawcą twórczości Fryderyka Chopina. Swoje recenzje muzyczne zamieszczał w czasopismach "Kurier Codzienny" i "Kłosy".

Jako kompozytor pozostał pod dużym wpływem Fryderyka Chopina. Jego kompozycje cieszyły się w swoim czasie powodzeniem i były wydawane przez renomowane wydawnictwa muzyczne.

Kania pozostawił liczne utwory fortepianowe w stylu salonowym, jak nokturny, romanse, walce, mazury, polonezy, etiudy. Napisał także muzykę do wodewilu Jana Kantego Gregorowicza pt. Werbel domowy (wyk. 1860) i pieśni (m.in. Marzenie do słów Włodzimierza Wolskiego i Dola do słów Kazimierza Brodzińskiego).